NMBS, geef ons een stiltecoupé

Deze column verscheen in de Krant van West-Vlaanderen van 10 april

Vorige vrijdag, kwart over zes ’s morgens. Ik neem de trein naar Brussel, waar in het Vlaams Parlement om acht uur de slotshow begint van Heerlijk Helder, de actie voor klare taal van het Radio 1-programma Hautekiet waarvan ik de voorzitter ben. Buiten begint de zon aan haar klim naar boven. Zo majestueus zijn de kleuren waarmee ze dat doet, dat het lijkt alsof in de hemel William Turner zijn penseel heeft bovengehaald. Lees verder

‘Vurige tong’ bij de ‘Nederlandse literatuur van de 21ste eeuw’

Gisterenavond werd in Amsterdam De Nederlandse literatuur van de 21ste eeuw gepresenteerd, een bloemlezing met het werk van zestig schrijvers die de afgelopen vijftien jaar zijn gedebuteerd en die Wim Brands, die de bloemlezing samenstelde, belangrijk vindt. Fijn nieuws: ik ben erbij met mijn prozadebuut Vurige tong. Lees hier wie de andere 59 auteurs zijn.

En koop vooral het boek:

nederlandse-literatuur-21-eeuw

De Nederlandse literatuur van de 21ste eeuw, Wim Brands, Atlas Contact, 2015

Van enggeestige taalnazi’s word ik niet goedgezind

“Ja, waarom in godsnaam zouden we in Vlaanderen niet ‘fier’ mogen zijn? Waarom zouden de woorden die Nederlanders gebruiken per definitie juist zijn de Vlaamse varianten per definitie fout? Ik heb die zeg-niet-zeg-wel-lijsten ook uit het hoofd moeten leren, maar als ik vandaag in de supermarkt zou vragen waar de ‘jam’ staat als ik confituur zoek, zal de rekkenvulster mij héél vreemd aankijken.”

Mijn nieuwe taalcolumn voor De Morgen kunt u hier lezen.

Waarom deze Vlaamse schrijver sinds de islamterreur in Parijs stil was

Vandaag stelt Dirk Leyman in de boekenbijlage van De Morgen de vraag waar de Vlaamse schrijvers blijven in het debat over de terreuraanslagen van vorige week in Parijs: “Er heerst een bijna loden stilte over Charlie Hebdo en op de opiniepagina’s blinken auteurs grotendeels uit door afwezigheid. (…) Je zou toch verwachten dat figuren als David Van Reybrouck, Tom Lanoye, Stefan Hertmans, Monika van Paemel of Erwin Mortier zich in de meningsvorming mengen.”

Ik vond het een nogal gratuite opmerking – alsof niet binnen de week reageren zou betekenen dat een schrijver niet geëngageerd is; alsof het niet toegestaan is de tijd te nemen voor enige reflectie en afstand op een moment waarop de meningen over elkaar heen buitelen.

Ik heb, voor de duidelijkheid, niet gezwegen omdat ik niet geëngageerd zou zijn. Ik meen te mogen beweren dat ik dat wel ben, zeker als het op kritiek op godsdienst en dus ook op de islam aankomt. Maar als ik bij mezelf te rade ga over waarom ik de voorbije week heb gezwegen, en dat heb ik naar aanleiding van het stuk van Leyman dus gedaan, dan is het antwoord tweeledig. Lees verder