Twee weken geleden interviewde ik, nog onder auspiciën van hoofdredacteur (pdw), circuslegende Bill Kartoum. Hij is 85 jaar en wil van geen ophouden met werken weten. Vast was (pdw) ook op die manier oud willen worden. Helaas. Mijn reportage verschijnt komende dinsdag in P-Magazine. Ik draag in gedachten het stuk aan (pdw) op.

“Ik doe het omdat ik het gèren doe. Zolang ik niet moet bijleggen, is er geen probleem. Pensioen? Wat zou ik dan doen? De mensen trouwen en krijgen kinderen; alles dik in orde, en dan worden ze zestig jaar en zit die vent weer thuis, en wat gebeurt er? Hij zegt: Jeanne, of Marie-Louise, geef mij eens een koffie en een pintje. Hij ploeft in zijn zetel en smoort een sigaretje en kijkt dag in dag uit naar de televisie. Na een maand hangt dat die vrouw de keel uit en begint de ruzie. Zij zegt: Jules, gij lamzak, en ditten en datten, en doe maar voort op een ander – ziet ge, die mens heeft heel zijn leven gewerkt, en ineens is hij een lamzak. Die vrouw kan niet meer thuisblijven en gaat met haar vriendinnen op draai. Hij heeft het kot voor zich alleen, en dan is het van viva bomma patatten met saucissen. De vrouw wordt daar zot van en zoekt een ander slachtoffer, en de miserie begint van voren af aan. Als mensen niet meer kunnen werken, worden ze ziek. De slechte microben eten de goede op. Dat zal mij niet overkomen.”

Lees meer in P-Magazine (nr.9) van 26 februari.