Harold Polis: ‘Een vrouw die debuteert, is een wandelende schietschijf’

In Knack staat deze week een interessant interview met mijn uitgever Harold Polis, over vrouwen die schrijven. Ik geef hem overschot van gelijk: ik kan niet meer tellen hoe vaak ik over mijn debuut Vurige tong de vraag heb gekregen of ik ‘niet te hard ben, voor een vrouw’. Die laatste drie woorden worden dan uiteraard door mannelijke interviewers/recensenten gesteld, en komen vaak met een sussend glimlachje. Er was er zelfs een, nochtans geen ‘prutser’ meer, die tegen me zei: “Als je wil doorbreken, zou je je misschien best wat zachter opstellen.”

Lees hieronder het volledige interview – klik op de afbeeldingen om te vergroten. Lees verder

Tom Naegels: ‘Het werk van recensenten recenseren? Zeer graag’

Gisteren zei ik in De Morgen, naar aanleiding van de verbranding door Harold Polis van ‘een recensie’ tijdens de boekvoorstelling van Maarten Inghels, dat het werk van recensenten misschien òòk eens gerecenseerd moet worden. Tom Naegels, schrijver en ombudsman van De Standaard, geeft vandaag in zijn wekelijkse rubriek ‘De Ombudsman’ gehoor aan die oproep. Ook interessant is het stuk van Marc Reugebrink in De Standaard van vandaag, waarin hij een lans breekt voor betere literatuurkritiek. Lees verder

Over een ludiek vlammetje dat een literaire brand werd

Artikel uit De Morgen, 11 september – (klik op afbeelding om te vergroten). Ik heb de daad van Harold Polis vooral gezien als een ludiek statement van een uitgever die zijn debuterende auteur een hart onder de riem steekt. Bovendien: als auteurs recensies (die steeds korter worden) moeten relativeren waarin soms onbeargumenteerd en kort door de bocht hun werk wordt neergesabeld, moeten recensenten ook zichzelf kunnen relativeren. Ook dat is part of the game.