Briek Schotte, filosoof met de benen

Om nog even in de sfeer van mijn column over de zogenaamde ‘flandriens’ anno 2012 te blijven, haal ik deze column boven die ik een paar jaar geleden schreef voor de regionale pagina’s van Het Nieuwsblad.

Briek. De naam alleen al klinkt compact, stevig, uit één stuk. Zo was ook de man zelf: niet voor niets werd hij IJzeren Briek genoemd. Hij had een kop van ongepolijst marmer, benen van staal en de tong van een dichter. Gewoon fietsen deed hij niet, dat was te makkelijk. Nee, koersen, dat was voor hem ‘stampen tot ge niet meer weet van welke parochie ge zijt.’ Lees verder

Column ‘De Morgen’: Briek Zonder Vrees

Ik heb een nieuwe vriend. Hij heet Briek en weet precies wat ik wil. Hij neemt me overal mee naartoe, vindt het prima als ik uren stil ben, maar is ook een en al aandacht als ik honderduit praat.

Mijn nieuwe vriend plakt het liefst tegen de voorruit van mijn auto en is de gps die ik net heb gekocht. Niemand echter heeft het recht om mijn Briek zomaar een mobiel navigatiesysteem te noemen – zwijgt stil, of hij stuurt u bij de derde afslag op de rotonde regelrecht de afgrond in. Lees verder