“In het bos maakten alleen de langzame voetstappen van een oude man hun knisperende geluid over de bladeren waarmee de dreef was bezaaid. Ik had een paar rondjes gelopen en zat op een bank. De man keek mij aan. Ik keek terug. Zijn hond blafte en wilde dichterbij komen. De man trok aan de leiband. Hij glimlachte. ‘Allez, Bruno, kom, mevrouw zit uit te rusten – hé, mevrouw?’ Ik knikte en zei iets over het koude weer. De man bleef nog even dralen en vervolgde zijn weg.”

Mijn volledige column voor HP/De Tijd kan u hier lezen.