Deze column verscheen in de Krant van West-Vlaanderen van 20 september
Knokke-Heist, zo las ik afgelopen week op de website van deze krant, heeft 50 aluminium vlaggenmasten besteld die onderaan voorzien zijn van een beschermingslaagje dat bestand is tegen hondenurine. Omdat de vorige palen door de dagelijkse confrontatie met het zurige goedje begonnen te roesten en dat kon leiden tot het omvallen van de masten, moeten op termijn uiteindelijk alle 250 masten vervangen worden door nieuwe exemplaren.
Straffe beestjes, die honden: ze kunnen dus met verenigde krachten een paal omver leggen. Dat honden onze straten en parken bevuilen met hun gevoeg en vredige slapers nachtenlang wakker houden met hun gejank, daar heeft Hans Dorrestijn zich in zijn beruchte Anti-hondenboek (1976) al blauw aan geërgerd. In het begeleidende lied klinkt het als volgt: “Honden zijn zelfzuchtig/ Oppervlakkig, dom en laf / Ze verpesten de beschaving / Met hinderlijk geblaf / Een beschaafd mens moet ze haten/ Het is schorem tot en met/ Om over het tuig maar niet te praten / Dat je honden uit ziet laten.”
Zo bont wil ik het niet maken: omdat honden geen mensen zijn, hebben ze geen controle over hun gedrag, en als ze al zelfzuchtig of dom zouden zijn, kunnen ze dat dus niet helpen. De hondenbezitters echter tegen wie Dorrestijn evenzeer tekeergaat, zijn wél mensen, al zou ik soms aan hun verstandelijke vermogens durven te twijfelen. Neem bijvoorbeeld zij die hun viervoetige kameraad in een park zomaar vrij laten rondlopen: hen vind ik beslist zelfzuchtig. Omdat hun dier volgens hén een toonbeeld van voorbeeldig gedrag is, moet iedereen maar op dat oordeel vertrouwen. Ik wil op een bank rustig een boek kunnen zitten lezen zonder dat een hijgende hond mijn richting uitloopt – zelfs als het om kleine keffers gaat, die er vaak ook niets mee inzitten je hun tanden te laten zien. Als je dan – zoals dat bij mij gebeurt – spontaan sporen van angst vertoont, volgt vaak een minzaam glimlachje van de baas, die er met een vergoelijkende maar vaak ook licht spottende toon aan toevoegt: “Het is een brave, hoor, ge moogt gerust zijn.” Dat zeggen alle baasjes over hun honden, net zoals alle moeders hun eigen baby razend knap vinden. Niet iedereen echter is verliefd op uw hond, dus beschouw hem niet als een onschuldige peuter die u zomaar het grasveld laat verkennen.
Over honden en baby’s gesproken: steeds vaker zie ik baasjes die hun dieren als kinderen behandelen, en hen mag Dorrestijn van mij ook dom noemen. In mijn stad is er een vrouw die haar chihuahua immer vervoert in een buggy, zichzelf consequent ‘mama’ noemt en mij in de supermarkt een keer informeerde over het gewicht van haar lieveling. Voor dit soort individuen heb ik één boodschap: wie honden tot mensen wil transformeren, houdt niet van honden, net zoals zij die hun leiband niet gebruiken, niet van mensen houden.
Ann De Craemer 
beste mensen…. het gaat hier toch alleen maar om ‘respect’…. ik heb ook een hond en ga daar geregeld mee wandelen op straat en in de bossen …. ik kom trouwens bijna elke week de oom en tante van Ann tegen met hun hondje Boris… mijn hond zal nooit tegen een bankje plassen of tegen de gevel van een huis of tegen een wiel van een auto enz…. dit omdat ik dat niet toelaat…hij plast enkel maar waar het toegelaten is, in een graszone of op onverharde plaatsen die zeker niet toehoren aan een privé persoon. Als ik in het bos iemand op een bankje zie zitten of ik hoor of zie een jogger aankomen dan ga ik automatisch mijn hond dicht houden en de mensen ongestoord laten voorbij gaan…. als de mensen daar in tegen zelf naar mijn hond toestappen en een gesprek aanknopen dan weet je de het echte ‘hondenmensen’ zijn… indien dit niet zo is dan zeg ik even zeer een goeie dag en zet ik mijn wandeling met mijn beste vriend verder…. het gaat allemaal om respect voor de medemens…. geniet van je wandeling, je bankje in het park…. maar doe het met respect voor een ander….
Beste Mw.Farrazijn,
U raakt de kern van de zaak ,zo doen wij dat net zo met onze Jack Russel . Bij ons in Hoevelaken (N.L.) is het verplicht om poepzakjes te kunnen tonen wanneer de plaatselijke bromsnor daar om vraagt , anders volgt een boete van €92.
Beste Ann,
De hond is zeker geen mens in zoverre ben ik het met u eens.
Maar een hond , of ander gezelschapsdier kan de eenzaamheid verlichten ,denk aan ongewild kinderloze echtparen ,alleenstaanden etc.
Ik kan nog veel meer voordelen noemen , uiteraard zijn er ook nadelen maar dat is met alles zo.
Toch wil ik u een goedbedoelde raad geven -neem zelf eens een hond -bijvoorbeeld uit het asiel ,dan komt u vermoedelijk tot veel gunstiger conclusies t.o.v. de hond.
Met vriendelijke groet,
Deze tekst heeft mij aan het denken gezet. Bedankt hiervoor. Het zijn wijze woorden voor alle mensen met een hond.
U hebt volkomen gelijk en ik let in het vervolg nog beter op als ik ga wandelen met mijn hondje..
Hallo, heb toch enige opmerking over u collum. Wat ik lees, komt er op neer dat u honden in geen geval duld. Versta wel dat er niet overal kan gewandeld worden zonder leiband. Maar als baas van u hond weet u wel wat de reacties zyn van uw viervoeter. En meestal zyn de honden die uitgelaten worden door hun baas geen agressieve dieren. Als u een boek wil lezen op bankje kun we dit niet verbieden, maar u kunt ook niet verlangen dat iedereen die plaats ontwijkt omdat u zich daar bevind. Een hond heeft ook recht op mooie momenten ipv enkel op ze territorium te moeten lopen.
Dat honden geen mensen zijn, daar kan ik u in volgen. Laat een hond een hond zijn zonder al die kleren en buggy’s.
Mijnheer Bjorn,
Voor de duidelijkheid: ik ben zelf een ex-hondenbezitter. Onze Arco is helaas overleden. Wat jij schrijft houdt echter geen steek en is een beetje een schoolvoorbeeld van omgekeerde logica. Alsof hondeneigenaren ook maar iemand ‘te dulden’ hebben en zich toegeeflijk opstellen wanneer ze ‘niemand verbieden een boekje op een bank te lezen’. Wat had je dan gedacht: dat het stadsbestuur die banken daar plaatst als pispalen-de-luxe, waartegen maar liefst vier honden tegelijkertijd hun zeikstraal kunnen laten lopen? Komaan zeg. Bovendien kan ik je aanraden om op een mooie nazomerdag eens zo’n bankje met een boekje aan te doen. Zalig. Als je niet direct van Anns werk houdt, is ‘Schrijven zonder fouten, de dt-regel uitgelegd voor de doorsnee hondenmens’ een mooi alternatief.