Dit stuk verscheen in dS Avond van gisteren 12 september, waarin ik deze week elke dag de rubriek ‘De mening’ verzorg. Vanavond verschijnt mijn laatste bijdrage.
Pietro Parolin, de nieuwe staatssecretaris van het Vaticaan en dus de nummer twee van paus Franciscus, zegt dat het celibaat voor priesters ‘geen dogma van de Kerk is’, maar een ‘kerkelijke traditie, waarover gediscussieerd kan worden’. Volgens kerkjurist Rik Torfs betekent die uitspraak dat er ‘beweging’ in het Vaticaan zit. Misschien ziet de professor scherper dan ik, want zelf bespeur ik tussen de tegels van het Sint-Pietersplein hoogstens de trilling van een verdwaald grassprietje dat kreunt onder de eerste najaarswind.
Als de kerk het celibaat bespreekbaar wil maken, is dat in elk geval rijkelijk te laat. Het verbod om geestelijken seksuele wezens te laten zijn, heeft tot eeuwen van wanpraktijken geleid. Hoe kan Rome verkondigen dat het celibaat geen dogma is als die vaststelling van misbruik hen niet allang heeft doen beslissen om priesters openlijk mensen te laten zijn? Liever wil de kerk met het celibaat nog steeds haar vermeende morele superioriteit doen gelden: haar dienaren moeten als seksloze wezens de engelen gelijk zijn, terwijl het celibaat in werkelijkheid tot duivelse excessen heeft geleid.
Ik zie een discussie over het celibaat ook niet als een bewijs van werkelijke beweging binnen de kerk, omdat het Vaticaan niet uit morele overtuiging spreekt. Dat blijkt trouwens uit de woorden van Parolin zelf: volgens hem komt het erop neer de ‘wil van God en de geschiedenis van de Kerk’ te volgen, maar tegelijk de tekens van de tijd te erkennen, zoals ‘de schaarse priesterroepingen’. De kerk heeft een chronisch tekort aan roepingen, en omdat priesterzieltjes winnen in verre streken een onfris neokolonialistisch geurtje heeft, achten de kerkvaders de tijd rijp voor een nieuwe stap in de conserveringspoging van het rottende instituut der katholieke kerk.
Vandaag werd ook bekend dat de paus een brief heeft geschreven waarin hij atheïsten verzekert dat ze niet in God hoeven te geloven om naar de hemel te gaan. ‘De genade van God is grenzeloos als u met een oprecht en berouwvol hart naar hem toegaat.’ De kerk probeert dus niet alleen aanhangers te winnen door het celibaat te ‘bespreken’, maar ook door bij atheïsten te shoppen. Zelfoverschatting ten top: van mensen die het bestaan van God ontkennen, verwacht de paus dat ze toch genade van Hem wensen.
De hemel en het vermeende heerschap dat er resideert, heb ik niet nodig. Ik heb het op aarde prima gered zonder God, en na mijn dood een poort zien opengaan waarop het woord ‘hypocrisie’ staat geschreven, betekent mijn intrede in de hel. Als ik tot slot beweging wil zien, richt ik mij graag tot de wonderlijke dans van sterren en planeten, die mij genoeg leert om de schoonheid van onze wereld te begrijpen zonder dat ik daarvoor een God en zijn gezanten nodig heb die mensen opdragen hoe zij moeten leven.
Ann De Craemer 
Misschien kan je zelf eens eerst leren om wat respectvoller om te gaan met het geloof van meer dan 1 miljard mensen op deze wereld … Je gaat er vlot aan voorbij dat dit geloof , net als alle anderen , een tool zijn om maatschappijen in stand te houden . 10 % van de mensen zijn bekwaam om zonder leiding en zelfs ondanks groepsdruk correcte maatschappelijke beslissingen te nemen . Dus … Kiss your lucky stars dat de rest een geloof aanhangt dat richting geeft . De ziekte van de tijd is het feit dat mensen vrij snel een mening vormen . Geschreven vanuit een luie zetel …. Maar to The point , het is duidelijk voor mij waarom het celibaat vroeger belangrijk was . Je kan niet een maatschappij onderwijzen/opvoeden ( iets wat toen zeker nodig was , geen school etc ) zonder dat je onbesproken bent . Maw , de pastoor kan dus moeilijk bemiddelen in een huwelijkskwestie wanneer hij de helft van het dorp al had platgelegd . Hij kon ook geen bezit hebben , omdat hij objectief moest zijn in zakelijke geschillen . Ik ben niet naïef , en weet ook dat in de praktijk het anders ging . Maar dat wisten die 90% anderen niet !
Ik ben de tel de kwijt hoe dikwijls ik de reactie van Roel Vandecraen heb gelezen en nog kan ik niet geloven dat het er staat geschreven. Maar het doet me wel begrijpen waarom mensen geen respect meer hebben voor religie.
“10 % van de mensen zijn bekwaam om zonder leiding en zelfs ondanks groepsdruk correcte maatschappelijke beslissingen te nemen .”
Doenk!
Voor mij betekent Godsdienst; de Heilige Geschriften, het Woord Gods, opdat ik me zou laten (ver)leiden door God niet door mensen. Met andere woorden onafhankelijk worden aan anderen.
“De ziekte van de tijd is het feit dat mensen vrij snel een mening vormen.”
Begrijp ik dat goed?
Zou ik niet in staat zijn een eigen mening te hebben of als ik die al zou kunnen vormen: Mijn eigen mening is niet van tel want er zijn maar 10 mensen op 100 die de enige juiste mening voor mij kunnen maken…?
In verband met het celibaat:
Een filosofe heeft me ooit verteld dat de bron van het celibaat van de Katholieke Kerk “de ideale staat” van Plato zou zijn. Ik denk dat ze gelijk heeft.
“Maar dat wisten die 90% anderen niet”
Amaai!
Dan werd het wel tijd dat iemand de waarheid aan het licht bracht. Zou God echt gediend zijn met wat het licht niet kan verdragen en goedvinden dat de mensen door de duisternis wordt geleid?
Verheecke Luc
Ach en ach: de mensen(mv) worden(mv!) geleid. Hopelijk zitten er niet meer dergelijke taalfouten.
Beste Ann,
Toch blijf ik geloof houden in een opperwezen, wat dat ook moge zijn.
Maar ik ben met u deelachtig dat ik zeer veel moeite heb met zijn grondtroepen.
humanitas dei apparuit (Danneels)… maar zeker niet via de N.V. Kerk
Ach Ann, beter kan ik het zeker niet gezegd krijgen…. dan ben ik weer fier om Vlaming te zijn !
Gelovig maar niet katholiek onderschrijf ik deze column. Meer nog: de schijn volgens mij bestaat erin dat het celibaat het skelet vormt van de machtsstructuur van de Katholieke kerk. Het is het middel om dienaars onder de knoet te houden. Er is volgens mij dus in het geheel geen sprake van het afschaffen van het celibaat. Daar zal ik pas beweging in zien als de hiërarchie van de Katholieke Kerk in vraag/bespreekbaar wordt gesteld. Religie als dictator van moraal zal sowieso verdwijnen, maar dat geldt ook voor het atheïsme vind ik of voor bewegingen, zoals politieke en filosofische of voor de wetenschap.
Spiritualiteit en institutionalisering: een contradictio in terminis.