Deze column verscheen in de Krant van West-Vlaanderen van 22 maart

Als een buitenaardse ontdekkingsreiziger uit Verweggistan op het Sint-Pietersplein in Rome was gestrand op de dag dat daar de nieuwe paus aan stad en wereld werd voorgesteld, had men hem probleemloos kunnen wijsmaken dat hij in het jaar 1302 in plaats van 2013 was terechtgekomen. De tijd staat nimmer stil, maar dat is buiten Vaticaandorp gerekend: toen om zeven over zeven het journaal werd onderbroken voor het ‘nieuws’ van de witte rook uit de pauselijke schoorsteen, leek ik in een aflevering van The Borgias te zijn beland. Nonnen keken met gretige ogen naar het balkon waarop dra hun nieuwe herder zijn opwachting zou maken, en nadat een schriel kardinaaltje de woorden ‘habemus papam’ had gemurmeld, verscheen Bergoglio ten tonele en weerklonk op het Sint-Pietersplein een gejuich dat je alleen zou verwachten als de Heer Hemzelve naar dees’ aarde zou terugkeren – maar Jezus zelf is kennelijk de Bijbelse zonde der ledigheid toegedaan, want zijn belofte is hij na tweeduizend jaar nog steeds niet nagekomen.

‘Hier gebeurt iets!’, hoorde ik een gelovige zwijmelend zeggen toen het conclaaf nog aan de gang was. De benoeming van paus Franciscus was het resultaat van die zogenaamde gebeurtenis, die ik niet anders kan omschrijven dan een hoop oude mannen die hun tijd verdrijven met de verkiezing van de aardse plaatsvervanger van hun denkbeeldige vriendje, ook wel God de Vader genaamd. Kardinaal Danneels gaf tijdens een persconferentie waarschijnlijk ongewild de voornaamste reden waarom mensen graag naar deze vertoning kijken: ‘Dit conclaaf was op een bepaald moment zelfs vrolijk’, zei hij. ‘Kardinaal Re als leider – die heeft bepaalde kwaliteiten van clown.’ Inderdaad, Godfried: de kerk is al eeuwenlang een circus waarvan jullie de goedbetaalde clowns zijn.

Paus Franciscus wordt alom geprezen om zijn inzet voor de armen, maar hoe geloofwaardig is iemand die zegt een groot hart te hebben voor de zwakkeren als hij tegelijk het homohuwelijk een ‘project van de duivel’ noemt en abortus ziet als een teken van ‘egoïsme, individualisme en gemakzucht’?

Een veel belangrijker gebeurtenis dan de pausverkiezing vond ik het nieuws van de voorbije week dat wetenschappers zo goed als zeker het lang gezochte Higgs-deeltje hebben gevonden. Het deeltje, dat alle andere massa geeft en ook wel het godsdeeltje wordt genoemd, kreeg helaas heel wat minder aandacht dan Bergoglio, terwijl het nochtans veel meer zegt over wie wij waren, zijn en zullen worden dan een bejaarde man uit Rome. Met de ontdekking van het Higgs-deeltje kunnen veel andere vraagstukken van de natuurkunde worden verklaard, zoals wat er meteen na de Big Bang gebeurde. Toch geloven op onze planeet nog steeds meer mensen in God als schepper van hemel en aarde dan in de oerknal. Leg dàt anno 2013 maar eens uit aan onze buitenaardse ontdekkingsreiziger uit Verweggistan.