‘Yalda’: de Iraanse kerst

/ Ann De Craemer

Straks vieren we kerstmis, maar wat we meestal vergeten, is dat de wortels van dit feest van het licht in het oude Perzië liggen. Morgenavond is de langste nacht van het jaar, en in Iran wordt dat uitgebreid gevierd. De nacht van ‘Yalda’, 21 december, is het moment waarop het licht terugkeert en de dagen weer langer worden.Volgens het zoroastrische geloof, de religie die in Iran heerste voor de komst van de islam, symboliseert Yalda de geboorte van de zonnegod Mithra, die tweeduizend jaar geleden ook in Griekenland en daarna in Rome populair was. Yalda is het moment waarop de dagen langer worden en de nachten korter.

Op shabe Yalda, of ‘de avond van Yalda’, komen Iraanse families bijeen om twee dingen te doen: eten en poëzie lezen. Traditioneel worden op deze avond granaatappels gegeten, die de cyclus van dood en geboorte symboliseren. Ook de watermeloen is geliefd op Yalda, als een symbool van versheid en vernieuwing.
Yalda is ook een terugkerend motief in de Perzische poëzie en literatuur. Aangezien Yalda de langste nacht van het jaar is, symboliseert het onder meer het lange wachten op een geliefde, die dan terugkeert als de donkere nacht voorbij is. Ook de Perzische dichter Saadi heeft verzen geschreven over Yalda die morgenavond nog voorgedragen zullen worden:

Elke nacht dat je me verlaat is als de nacht van Yalda

in al mijn lijden, is er de hoop van de genezing.

Aan alle Iraniërs: shabe yalda mobarak.

Een gedachte over “‘Yalda’: de Iraanse kerst”

Reacties zijn gesloten.