Ali Larijani, de conservatieve Iraanse parlementsvoorzitter, heeft vandaag gezegd dat het een leugen is dat aangehouden betogers in Iran zijn verkracht in de gevangenis. Zijn ontkenning is een reactie op de schokkende brief van de voormalige hervormingsgezinde presidentskandidaat Mehdi Karroubi, die spreekt over brutaal seksueel misbruik in de Kahrizak-gevangenis in het zuiden van Teheran. De brief werd geschreven op 29 juli maar kwam pas maandag aan het licht.
Karroubi schrijft dat voormalige militaire bevelhebbers en hoge functionarissen hem verteld hebben over verkrachtingen van gevangengenomen oppositieleden.’Sommige gevangenen hebben verklaard dat vrouwelijke gevangenen zo ernstig verkracht werden dat hun genitaliën beschadigd werden. Anderen hebben jongens zo wreedaardig verkracht dat ze lijden onder depressies en ernstige fysieke en morele beschadiging’, aldus Karroubi, die geen namen van zijn bronnen bekendmaakte.
Karroubi stuurde zijn brief ook aan de machtige geestelijke en voormalige president Akbar Hashemi Rafsanjani, die het hervormingsgezinde kamp steunt. Karroubi vroeg dat Rafsanjani de zaak onder de aandacht brengt van ayatollah Ali Khamenei, de Opperste Leider van Iran. Hij drong ook aan op een onderzoek: Rafsanjani leidt de Raad van Experts, die officieel toeziet op het optreden van de Opperste Leider.
Larijani heeft vandaag gezegd dat na onderzoek in de Kahrizak- en Evin-gevangenis in Teheran blijkt dat van seksueel misbruik en verkrachting geen sprake is. Hij richtte ook een waarschuwing aan het adres van Karroubi: “Dit is ook een waarschuwing aan politici om voorzichtig te zijn en geen dingen aan de media te beweren voor er een grondig overzoek is, zodat er geen misbruik kan zijn door buitenlanders.”
Iran
Volg de situatie in Iran via blog, Facebook en YouTube
Veel Iraniërs, vooral jongeren, gebruiken het internet om te berichten over de situatie in hun vaderland sinds de presidentsverkiezingen van 12 juni. Een blog die erg de moeite waard is en heel up-to-date foto’s, beeldmateriaal en nieuws verschaft, vanuit Teheran zelf, is ‘Revolutionary Road’ – ook erg populair op Facebook. De moedige jongeman erachter, Saaed Valadbaygi, roept mensen ook op om te protesteren. Hij is een van de populairste bloggers uit Iran en wordt wereldwijd gevolgd, ook door de internatione grote media.
Op YouTube is er dan weer het erg succesvolle kanaal The Green Wave, dat vooral filmpjes verzamelt van de protesten in verschillende steden van Iran.
Spread the news, want niemand mag onverschillig blijven voor wat zich in Iran aan het afspelen is.
Mijn hart is groen
Er is een ‘regel’ in de journalistiek die zegt dat je als verslaggever ‘neutraal’ moet zijn. Je moet de nodige afstand bewaren tegenover je onderwerp, je moet je mening voor jezelf houden en je mag geen partij kiezen.
Ik ben journaliste en ik ben in juni drie weken in Iran geweest – twee weken vóór en één week na de presidentsverkiezingen. Ik heb over mijn rondreis verslag uitgebracht voor de Vlaamse krant De Standaard en hoewel vooral na de verkiezingen de goede verstaander uit mijn teksten kon afleiden dat ik Mousavi en de demonstranten steunde, probeerde ik ‘zo neutraal mogelijk’ te blijven. Verslag uitbrengen, de stemmen van de mensen weergeven, maar mijn eigen mening voor mezelf houden.
Gisteren echter zag ik op YouTube de beelden van de massale protesten die in Teheran en andere steden uitbraken naar aanleiding van de herdenking van de dood van Neda-Agha Soltan, en ik had plots een hekel aan mijn plicht om ‘neutraal’ te zijn en geen partij te kiezen.
Toen ik die duizenden mensen op straat zag roepen, schreeuwen en huilen, besefte ik dat ik tegenover de strijd van miljoenen dappere Iraniërs mijn neutraliteit als journalist niet langer kon volhouden. Ik ben niet langer neutraal en ik wil ook niet neutraal zijn. Als dat een schending van een beroepsregel is, dan zij dat zo. Neutraal zijn is in deze kwestie onmogelijk en onmenselijk, want de strijd van het Iraanse volk is een strijd voor het meest fundamentele recht van elk individu: vrijheid. Het is een strijd die we met z’n allen moeten steunen, en ik zie het als mijn plicht als journalist en als iemand met een grote liefde voor Iran om het gevecht van de Iraniërs zoveel mogelijk aandacht te geven én te steunen.
Daarom: mijn hart is bij de miljoenen mensen in Iran die met een ongelooflijke dapperheid de straat opgaan en met alle moed die ze in hun hart hebben de afgrijselijke Basiji recht in de ogen kijken.
Daarom: ik draag vanaf nu altijd het groene polsbandje dat ik in Isfahan van een jong Perzisch meisje cadeau kreeg. Toen ik twee weken geleden werd geïnterviewd over Iran en dat op camera werd vastgelegd, deed ik het polsbandje af omdat ik ‘neutraal moest zijn’. Vanaf nu blijf ik het dragen, altijd en overal.
Daarom: mijn respect voor de mensen in Iran en voor de Iraniërs in het buitenland die onvermoeibaar meevechten met de Groene Golf. Mijn respect voor de Iraanse mannen, mijn bewondering voor de moedige Iraanse vrouwen, mijn applaus voor de Iraanse kinderen, en mijn steun aan jullie groene kleur die ook mijn kleur is geworden.
Eén ding is zeker: dobare misazamat vatan – jullie zullen jullie vaderland weer opbouwen.
(foto boven gemaakt door mezelf, tijdens de komst van Khatami naar Isfahan, 10 juni 2009)
Iran door mijn ogen: TEHERAN
Op deze blog kunt u vanaf nu regelmatig mijn foto’s zien van de reis/reportage die ik in juni door Iran maakte. In het voorjaar van 2010 verschijnt bij Uitgeverij Lannoo een boek over de reis, met foto’s van Pieter-Jan De Pue. Maar hier alvast, per stad, mijn eigen mooiste en opmerkelijkste foto’s van drie weken Iran.
Onze reis door Iran kwam tot stand met de steun van het Vlaams-Nederlands Huis deBuren en het Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek.
Vandaag: TEHERAN
Iran: een land vol contrasten. De affiche rechts is voor de succesfilm ‘Superstar’.
Een man raakt op het Behesht-e Zahra kerkhof de grafsteen aan van een martelaar. Het graf geeft volgens de gelovigen spontaan een bloemengeur af.
Een vrouw in zwarte chador bij het graf van een dierbare. Op het Behesht-e Zahra kerkhof werd veel campagne gevoerd voor Ahmadinejad.
Iraniërs bij de graven van hun dierbaren op Behesht-e Zahra. In Iran wordt zelfs gepicknickt op het kerkhof: dicht bij de doden zijn is er belangrijk.
Twee broers én jonge Mousavi-supporters op Behesht-e Zahra.
Een supporter van Mousavi en een aanhanger van Ahmadinejad (links) in een heftige discussie bij het Schrijn van Ayatollah Khomeini in het zuiden van Teheran.
Een moeder met haar drie zonen bij het graf van ayatollah Khomeini. Die dag was het 3 juni, en dan wordt jaarlijks de dood van Khomeini herdacht. Massale volkstoeloop dus bij het Schrijn.
Zicht op Teheran vanuit Tochal, het begin van het Elborzgebergte.
Supporters van Ahmadinejad bij een slagerij in het zuiden van Teheran.
Het nieuws van de dag in Vali Asr Street.
Een van de vele Mousavi-posters in het centrum van Teheran.
Vrolijke motorrijder in Amir Kabir Street.
Iran laat 140 gevangenen vrij
De Iraanse autoriteiten hebben gisteren 140 mensen vrijgelaten die waren opgepakt tijdens demonstraties van de oppositie. Ze zaten opgesloten in de beruchte Evin-gevangenis in Teheran. Dat hebben Iraanse functionarissen gemeld.
Ongeveer tweehonderd demonstranten zitten volgens de autoriteiten nog vast. Volgens mensenrechtenorganisaties zitten nog honderden, mogelijk duizenden mensen in de gevangenis. Ze zijn opgepakt na het uitbreken van de protesten tegen de uitslag van de presidentsverkiezingen. Het zou gaan om hervormingsgezinde politici, journalisten, politieke activisten en advocaten.
De vrijlating vond plaats nadat Opperste Leider ayatollah Khamenei de sluiting van een gevangenis ten zuiden van de hoofdstad had bevolen omdat ‘de rechten van de gedetineerden er niet worden gerespecteerd’. Een parlementaire commissie doet onderzoek naar de omstandigheden waaronder opposanten worden vastgehouden. Oppositiegroepen melden bijna dagelijks nieuwe sterfgevallen van gedetineerden.
Zondag zorgde de dood van de jonge Mohsen Rouholamini voor een golf van verontwaardiging in Iran. Rouholamini is de zoon van een erg vooraanstaande Iraanse wetenschapper, die ook nauwe banden heeft met het regime. De jongen stierf aan een hersenvliesontsteking die hij naar verluidt kreeg ten gevolge van hoofdwonden, toegebracht in de gevangenis, die slecht werden verzorgd.
bron: de Volkskrant, The Guardian
Iraanse vrouwen en hun strijd voor vrijheid: ‘Vrouwen zonder mannen’ van Shahrnush Parsipur
‘Steeds meer Iraniërs vragen om verandering,’ zegt de bekende Iraanse advocate en mensenrechtenactiviste Shirin Ebadi vandaag in een interview in de Volkskrant. ‘Het is belangrijk dat mensen hun solidariteit tonen,’ aldus Ebadi. ‘Hiermee laat de wereld aan de demonstranten zien dat zij niet alleen staan in hun strijd voor rechtvaardigheid.’
Ebadi was zaterdag in Amsterdam, waar ze een toespraak hield tijdens een manifestatie op het Museumplein, en dat in het kader van de wereldwijde protesten tegen de manier waarop het regime in Teheran de protesten tegen de uitslagen van de presidentsverkiezingen van 12 juni onderdrukt.
Shirin Ebadi is de bekendste Iraanse vrouw die strijdt voor meer vrijheid en respect voor de mensenrechten in haar vaderland, maar ze is niet de enige. Meer nog: de Iraanse vrouwen nemen vaak het voortouw in de strijd, want het is vooral hun vrijheid die in de Islamitische Republiek op allerlei manieren wordt beperkt.
Vorige week las ik een opmerkelijke novelle over Iraanse vrouwen, geschreven door een Iraanse vrouw: Vrouwen zonder mannen (Zanan bedun-e mardan) van Shahrnush Parsipur. Het boek verscheen een jaar voor de Islamitische Revolutie, in 1978, en gaat over vijf vrouwen uit verschillende sociale klassen die erg te lijden hebben onder de beperkingen die de patriarchale en traditionele samenleving hen oplegt, maar er toch in slagen om hun doelen te bereiken en zelfs perfect zonder mannen hun boontjes kunnen doppen.
Vorige week las ik een opmerkelijke novelle over Iraanse vrouwen, geschreven door een Iraanse vrouw: Vrouwen zonder mannen (Zanan bedun-e mardan) van Shahrnush Parsipur. Het boek verscheen een jaar voor de Islamitische Revolutie, in 1978, en gaat over vijf vrouwen uit verschillende sociale klassen die erg te lijden hebben onder de beperkingen die de patriarchale en traditionele samenleving hen oplegt, maar er toch in slagen om hun doelen te bereiken en zelfs perfect zonder mannen hun boontjes kunnen doppen.
Shahrnush Parsipur (Teheran, 1946), een van de belangrijkste vrouwelijke auteurs van Iran en een voorvechtster van vrouwenemancipatie, belandde door de novelle Vrouwen zonder mannen een paar keer in de gevangenis. In 1994 verhuisde ze naar de Verenigde Staten.
Vrouwen zonder mannen werd in het Nederlands vertaald door Gabrielle van den Berg en Asghar Seyed-Gohrab en verscheen in 2006 bij Uitgeverij Bulaaq. Ook vandaag nog zéér actueel en erg de moeite van het lezen waard.
Hoofd Revolutionaire Garde: "Als Israël Iran aanvalt, slaan we terug"
“Als Israël Iran aanvalt, dan zal Iran de nucleaire installaties van Israël aanvallen.” Dat heeft generaal Mohammed Ali Jafari, hoofd van de Iraanse Revolutionaire Garde, zaterdag gezegd.
De Revolutionaire Garde (Sepah e Pasdaran e Enqelab e Eslami) is behalve een elitecorps ook een grote economische en politieke macht in Iran. De Garde is een van de drijvende krachten achter het nucleaire programma: het is sinds 2005 in hun handen.
Jafari zei dat de kritiek op het Iraanse nucleaire programma deel uitmaakt van ‘de psychologische oorlog die het Westen tegen Iran voert’. Er kwam in Israël al reactie op de dreigende uitspraak van Teheran. “We maken ons geen illusies over de vijandige bedoelingen van het theocratische radicale regime in Iran,” aldus Mark Regev, woordvoerder van de Israëlische eerste minister Benjamin Netanhayu (zie foto).
Het nucleaire programma van Iran is veelbesproken en wordt vooral onder het presidentschap van de conservatieve Ahmadinejad scherp in de gaten houden. Teheran zegt dat het om civiele redenen kernenergie nodig heeft, maar gezien de grote olie-en gasvoorraden het land wordt die bewering door weinigen serieus genomen.
bron: CNN
Nederlands Europaparlementslid (CDA) wil sancties tegen Iran
Het Nederlandse CDA-Europarlementslid Ria Oomen wil dat de EU-landen sancties instellen tegen Iran. ‘Het regime deugt niet’, zei Oomen woensdag in een debat in het Europarlement. ‘Het veroorzaakt problemen in tal van landen, zoals Pakistan en Afghanistan. En het negeert de wensen van de bevolking’,
Oomen denkt aan het opzeggen van handelsovereenkomsten. Ze vindt dat veel EU-landen te grote economische belangen hebben in Iran, met name Duitsland.
De meeste andere partijen en EU-landen willen geen sancties. Namens de EU-landen zei de Zweedse minister Carl Bildt (Buitenlandse Zaken) dat de Iraanse problemen rond de verkiezingen een zaak van Iran zelf zijn.
De fracties in het Europarlement denken zo verdeeld over Iran dat ze woensdag geen compromis konden bereiken over een gezamenlijke resolutie.
SGP-Europarlementslid Bas Belder is niet voor sancties, maar wil regimes aanspreken op godsdienstvrijheid. Hij vindt het merkwaardig dat Iran zich solidair verklaart met de opstandige islamitische Oeigoeren in China. ‘Iran onderdrukt zelf de bevolking. En dan klaagt het tegen China over de onderdrukking daar! Het regime heeft duidelijk boter op het hoofd.’
Recentelijk bepleitte de Tweede Kamer wel dat de Europese Unie een verbod instelt om technologie te leveren aan Iran waarmee internet kan worden gefilterd en gecontroleerd. Een motie daarover kwam van PvdA en GroenLinks.
bron: de Volkskrant
Stafchef Iraanse leger: "Soldaten willen sterven om protesten te bestrijden"
Generaal Sayyed Hassan Firouzabadi, de Iraanse stafchef van het leger, heeft gezegd dat de troepen liever hun leven zullen offeren dan opgeven in de strijd tegen de protesten naar aanleiding van de presidentsverkiezingen in Iran. Net als tijdens de oorlog met Irak, aldus Firouzabadi, zijn de Iraanse soldaten bereid te sterven voor het vaderland. Dat meldt Fars News Agency.
Het Iraanse regime treedt nog steeds hard op tegen Iraniërs die protesteren tegen de uitslag van de presidentsverkiezingen van 12 juni, die werden gewonnen door Mahmoud Ahmadinejad. Zijn belangrijkste rivaal, de hervormingsgezinde Mir-Hossein Mousavi, sprak over fraude en riep zijn aanhangers op om de straat op te gaan en zich niet neer te leggen bij de uitslag. Sindsdien is het vooral in de Iraanse hoofdstad Teheran onrustig.
Azizollah Rajabzadeh, chef van de politie van Teheran, kondigde vrijdag al de oprichting aan van een vrijwillige politieafdeling van 50.000 man (‘honorary polic officers’) die de politie zal bijstaan en uiteindelijk, aldus Rajabzadeh, kan uitgroeien tot een politiemacht van 300.000 mensen over het hele land.
bron: CNN, Press TV
G8 in L’Aquila uit bezorgdheid over Iran
De G8-landen hebben tijdens de top in het Italiaanse L’Aquila gezegd zeer bezorgd te zijn over het geweld na de presidentsverkiezingen in Iran. Tegelijk zijn ze vastbesloten een vreedzame oplossing te vinden voor de situatie rond het omstreden nucleaire programma van dat land.
L’Aquila is de stad in Italië waar wereldleiders sinds woensdag praten over een groot aantal zaken. De leiders van de G8-landen noemen de bemoeienissen van het bewind in Iran met de media, onrechtmatige arrestaties van journalisten en recente aanhoudingen van buitenlanders ‘onacceptabel’.
De G8 doet ook een dringend beroep op Iran om samen te werken met het Internationaal Atoomagentschap en om relevante VN-resoluties te respecteren ‘zonder verdere vertraging’. De verklaring spreekt echter niet over strafmaatregelen, voor het geval dat Iran blijft weigeren om mee te werken aan inspecties van de waakhond van de Verenigde Naties op het gebied van nucleaire zaken.
De Franse president Nicolas Sarkozy stelde dat de G8 Iran uiterlijk tot eind september de tijd geeft om te voldoen aan de eisen. Op 24 en 25 september vergadert de G20, waarin zowel rijke landen als ontwikkelingslanden zitten, in de Amerikaanse stad Pittsburgh. ‘Als dan nog geen sprake is van vooruitgang, dan moeten we beslissingen nemen’, dreigde Sarkozy. De verklaring die de G8 later verspreidde, maakte overigens geen melding van het door de Franse president geopperde ultimatum.
bron: de Volkskrant
AUTEUR - Ann De Craemer 