‘Wie weggaat, trekt ook zijn wortels uit de grond en is daarna niet zo gemakkelijk weer terug te planten, zelfs als hij dat zou willen.’

Het is een van de vele zinnen die ik wil onthouden uit Een zoon van Limburg van Chrétien Breukers, die vooral bekend is als de drijvende kracht achter de succesvolle literaire site De Contrabas, en verder ook zijn strepen heeft verdiend als dichter en bloemlezer.

Breukers weet waarover hij het heeft als hij in dit prozadebuut over wortels en grond schrijft: hij groeide op in Nederlands Limburg, dat hij als jongeman met alle macht wilde verlaten omdat hij eigenlijk liever geen Limburger maar een, nou ja, wereldburger wilde zijn. ‘Ik vroeg me alleen af hoe ik zo snel mogelijk uit het huis uit kon, weg, de grote wereld in.’ Maar pas wanneer hij met beide benen in die grote wereld staat (Nijmegen, Amsterdam en uiteindelijk Utrecht), wordt hij ook werkelijk Limburger, onder meer omdat anderen hem daar tijdens zijn ‘verblijf in Holland’ ( zo omschrijft hij het treffend, als een ‘verblijf’) op wijzen. Het overkwam hem dat ‘allerlei mensen die konden rekenen en schrijven, mensen die min of meer functioneerden in het maatschappelijk bestel, mij vroegen of “dat nou een beetje uit te houden was, in Limburg”, of ze zeiden “ik ben er nooit geweest, maar het schijnt wel mooi te zijn, met heuvels”.’ Lees verder →