Deze week bracht ik in Nieuwe Feiten op Radio 1 elke dag het Middagjournaal. Mijn bijdrage van gisteren, de laatste, kunt u hier herbeluisteren – of hieronder lezen.

Eergisteren is er een klein wonder geschied op de Vlaamse televisie. Er werd uitgebreid over een boek gepraat, en het ging niet over de nieuwe Dimitri Verhulst of Herman Brusselmans, noch over de zoveelste kookbijbel die ons de hemel belooft. In Reyers Laat was Bart Stouten te gast, waar hij tien minuten lang zijn liefde mocht belijden voor het werk van de Franse schrijver Marcel Proust.  (het fragment kunt u hier herbekijken)

Aanvankelijk vertrouwde ik het zaakje niet. Ik wachtte op het moment waarop zou worden meegedeeld wat nu precies de aanleiding was voor de komst van Stouten. Misschien, dacht ik, heeft Jeroen Meus een nieuw recept op basis van de beroemde madeleinekoekjes van Proust, en is dat de aanleiding – want hoe ongewoon is het niet dat iemand op televisie zoveel tijd krijgt om over het werk van een dode schrijver te praten?

Maar nee: de aanleiding was een lezing die Stouten zou geven over het werk van Proust. Ik was ontroerd door de passie waarmee hij vertelde over zijn fascinatie voor de auteur. Diens levenswerk, A la recherche du temps perdu, had hem troost geboden toen zowel zijn ouders als zusje bij een verkeersongeval om het leven waren gekomen. Het boek was als EHBO voor hem. Ik vond het geweldig dat Reyers Laat Bart Stouten de tijd en ruimte gaf om te vertellen welke belangrijke rol een roman in iemands leven kan spelen. De twee andere gasten, Leo Bormans en Peter Verlinden, hingen aan zijn lippen.

En niet alleen zij: toen ik op Twitter de vraag stelde of Reyers Laat niet vaker een podium kon bieden aan iemand die met zoveel enthousiasme over literatuur praat, kreeg ik veel reacties. Ik stel de vraag hier dan ook opnieuw, maar nu uitdrukkelijk aan de mensen van Reyers Laat: mogen we dit nog vaker meemaken? In Nederland komt in De Wereld Draait Door maandelijks een boekenpanel bijeen. Lieven Van Gils en Kathleen Cools, zou het niet fantastisch zijn als jullie, toch beiden boekenliefhebbers, iets gelijkaardigs zouden doen? Laat één keer per maand een (bekende) lezer langskomen om te vertellen over zijn liefde voor literatuur.

Het boek beleeft moeilijke tijden, maar als je op Facebook het succes van de book bucket challenge ziet, moet je besluiten dat praten over de schoonheid van boeken en over hoe ze ons leven kleur en vorm hebben gegeven hen een stevige duw in de rug kan geven. Leesclubs, zo las ik deze week in de krant, zijn in. De Vlaamse televisie heeft nog geen leesclub, maar Reyers Laat kan de eerste zijn.