Op dit eigenste moment…..jaja…..echt wel…..spits uw oren…..hoort u dat….nog stiller……ligt mijn verzamelbundel columns op de drukpersen! Jullie gaan het allemaal vanaf 4 april kunnen lezen op een hopelijk terras – en ‘pics or it didn’t happen!’
Mijn lezing in Arhus, Roeselare, van 27 januari is verplaats naar 23 maart. Blijkbaar wordt Arhus ‘door de instanties’ niet als een cultuurhuis beschouwd en dus gelden andere maatregelen voor corona. Begrijpe wie begrijpen kan….
Beste lotgenoten voor wie kerst en nieuw lastige dagen zijn, nog meer dan anders;
Beste mensen, jong of oud, rijk of arm, die lijden aan een depressie en daar tijdens deze ‘vrolijke’ periode nog meer last van hebben;
Beste allemaal die een plek in mijn hart hebben omdat ze weten dat een depressie niet zomaar een ‘dipje’ is;
Het nieuwe jaar komt eraan. Ik kruip in mijn pen om te zeggen dat ik weet dat voor jullie 1 januari niet zo’n gemakkelijke dag is. Mensen wensen elkaar mooie reizen toe, en warmte, en liefde, terwijl jij het koud hebt en maar één ding wilt: dat je weer het licht kunt zien, in je hoofd en in je omgeving. Dat je wenst dat je kunt doen wat ik tijdens mijn ziekte ook zo vaak wilde: als je gaat slapen je hoofd op je nachtkastje zetten zodat je alles kunt uitschakelen: de molenwiekende gedachten, de paniekaanvallen, de angst voor de loodzware dag die weer komt. Ik weet dat je maar één ding wilt voor het nieuwe jaar: wakker worden met een helder hoofd dat je in de loop van de dag met fijne activiteiten kunt invullen.
Ik schrijf jullie om te zeggen dat dat heldere hoofd waarover je zelf controle hebt, op een dag weer het jouwe zal zijn. Want jij bént niet de depressie. Je zult niet blijven in de donkere kelder van je geest vastzitten. In die kelder waar het ijskoud is en waar je zo graag de trap naar boven wilt nemen. Maar je weet niet eens de lichtschakelaar te vinden.
Maar je kunt het, al moet ik eraan toevoegen dat je het niet alleen zult kunnen. Mensen staan tijdens deze ‘mooiste tijd’ van het jaar dichter bij mekaar dan anders, en ook jij zult moeten leren dat mensen toelaten, en hun liefde, en bezorgdheid, je een stap dichter bij het licht zullen brengen. Ik weet hoe het voelt: ik stuurde zelfs mijn eigen vader weg die zo vaak langskwam, maar na een tijd kon ik de tranen in zijn ogen niet meer aanzien en ging ik elke dag met hem wandelen. Praten, je geliefd voelen en bewegen: het zijn de eerste stappen die je zelf kunt zetten. Ik wil niet de persoon met het opgeheven vingertje zijn, maar medicatie, jezelf vertellen dat het ok is om je niet ok te voelen, en bewegen, al is het maar elke dag een wandeling van een half uur, zijn een doodsteek voor de demonen in je hoofd.
We staan straks aan het begin van een vers jaar. We maken goede voornemens en hopen op het allerbeste. Toen ik genezen was van mijn depressie maakte ik, als laatste hoofdstuk van mijn boek, een lijstje met dingen waar ik weer kon van genieten:
“Gelukjes
Zonsopgang. Zonsondergang.
Na middernacht met vrienden op een terras zitten.
Gekeuvel op een zomers plein.
De geur van een uitdovende kaars.
Zodanig hard aan koffie ruiken dat het aroma verdwijnt
Negroni.
Asperges.
Een Montblanc-pen.
Een tongzoen na een glas champagne.
Mijn lijf tegen een ander lijf.
De geur van zon op mijn huid.
De geur van aarde na een regenbui.
Kind of Blue van Miles Davis.
Krakende sneeuw onder mijn voeten.
Het geluid van mijn koersfiets wanneer ik de benen stilhoud.
Mijn collectie badeendjes.
Een uitstap naar IKEA.
De wimpers van mijn beste vriendin.
De salamanders van mijn neefje, het pianospel van mijn nichtje.
De groene ogen van mijn zus.
Mijn ouders – elk onderdeel.
Mijn poes Rachel – slapend en wakend.
Tsjip van Willem Elsschot.”
Ook ik heb nog zwarte dagen, maar dan lees ik mijn lijstje en kan ik altijd minstens één keer glimlachen. Maak voor jezelf ook een lijstje. Dingen waarvan je weer kunt willen genieten als de rook in je hoofd is verdwenen. Of dingen waarvan je weer kunt genieten nu je genezen bent. Of je nu ziek bent of genezen: deel, als je daar zin in hebt, je lijstje met minstens één gelukje onder de hashstag #lijstjesgeluk, zodat we erover kunnen praten en mekaar kunnen helpen en het taboe rond depressie in 2022 verder doorbreken.
Misschien geloof je het nog niet, maar het komt weer goed.
Vertel, als anderen niet goed weten wat ze tegen je moeten zeggen, dat ze je met deze uitspraak kunnen helpen: dat het ok is om niet ok te zijn.
Laat dat in 2022 iets zijn wat we op sociale media, die vaak een ander beeld geven dan wie we echt zijn, vaak herhalen: dat het ok is om niet ok te zijn!
Ann De Craemer
Namens Te Gek!?
Denk je aan zelfdoding en ben je op zoek naar een gesprek? Neem dan contact op met de Zelfmoordlijn (1813).
Een kleine maar fijne recensie van Hersenorkaan in de nieuwe Plus Magazine. Ik ben blij dat ze het over de humor hebben en melden dat het geen deprimerend boek is. Dat is het ook helemaal niet. Wees dus niet bang om het cadeau te geven aan mensen die zelf aan een depressie lijden of aan geliefden die zorgen voor iemand met de ziekte. Als er één rode draad is in het boek, dan wel die van de hoop.
Hersenorkaan krijgt in het decembernummer van OKRA maar liefst drie pagina’s. OKRA is de grootse vereniging voorn 55-plussers in Vlaanderen en Brussel. Zelden zo fijn en empathisch geïnterviewd als door hun medewerker Dominique Coopman.
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
Gisteren kreeg ik van mijn uitgeverij Atlas Contact het nieuws dat er een nieuwe druk komt van Hersenorkaan. Vandaag vielen de de zogenaamde ‘bewijsexemplaren’ in mijn bus.
Dat is een mooi vroeg kerstcadeau want het betekent dat al een pak mensen het boek hebben gelezen, en er hopelijk iets aan gehad hebben.
Wenst u een gesigneerd exemplaar voor onder iemands kerstboom? Dat kan perfect. De uitleg vindt u hier.
Toch wat heuglijk nieuws in deze, letterlijk en figuurlijk, donkere tijden: de lezing in de bib van Tielt, die om coronaredenen werd afgelast, is verplaatst naar een nieuwe datum. U bent welkom op 21 februari om 20u. Programma: ik spreek een dik half uur over ‘Hersenorkaan’ en daarna sta ik open voor uw vragen. Er moet wel gereserveerd worden; ik laat u nog weten via welk e-mailadres.
Nog dit: het zijn harde tijden. Zorg voor mekaar. In ‘Hersenorkaan’ heb ik laten zien wat niet praten over je mentale welzijn betekent. Zoek hulp als het niet lukt. Met psychiaters en medicatie is er niets mis. En: beweeg, beweeg, beweeg, al is het elke dag maar een half uur. Zoek troost bij uw huisdier. Schrijf berichtjes naar zij die er alleen voor staan. Wees lief. Wees zorgzaam. Dan komen we er samen wel uit.
Ik heb er een tijdje op gewacht, op de literaire doorbraak: ik schrijf sinds 2010 boeken. Maar ik denk dat ik mag zeggen dat Hersenorkaan mijn doorbraak is en daar ben ik zo intens gelukkig om. Ziehier: een positief geluid in donkere coronadagen.
Bedankt ook aan mijn fantastische uitgeverij Atlas Contact die echt het beste in mij naar boven haalde.
Alweer fijn boekennieuws: in april volgend jaar verschijnt bij de boomende uitgeverij Ertsberg een bundeling van mijn columns die ik twee jaar twee keer per week voor De Morgen schreef.
AUTEUR - Ann De Craemer 